πατηνόν

Α

(πιθ. πατητόν) (κατά τον Ησύχ.) «πεπατημένον, κοινόν».

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. παράγεται από το ρ. πατῶ και πιθ. πρέπει να διορθωθεί σε πατητόν].